Youth hostel en Guiyuan tempel
Blijf op de hoogte en volg Ans
02 September 2012 | China, Wuhan
Vanochtend werd ik wakker met veel regen en af en toe blikseminslagen. Ik zag de dag in de eerste instantie somber in met het regenachtige weer, maar het bleek een geweldige dag te worden!
Toen ik naar beneden ging en bij de balie vroeg hoe ik bij de Guiyuan boeddhisttempel moest komen ontmoette ik een vrouw die in het Engels aan het klagen was bij een medewerker. Ze kwam uit Zweden en deelde haar kamer met haar dochter. De moeder was op zakenreis naar China en was ook al naar Hong Kong en Beijing geweest. Ik was erg blij om mensen te vinden waarmee ik in het Engels kon praten en toen ik zei dat ik naar de tempel wilde zei ze meteen dat we samen moesten gaan. De vrouw heeft last van astma wat niet handig is in deze straat omdat er vrijwel geen groen is, alle auto’s uitlaatgassen lozen (en ze niet kon slapen door het getoeter) en er flink gerookt wordt.
Ze zou haar dochter wakker maken en een ander hotel regelen terwijl ik nog zou ontbijten (ik wist niet dat je bij het hotel kon ontbijten, wat de Zweedse vrouw me vertelde). Ontbijt is altijd tussen half 8 en half 10 dus ik was net te laat (A). Dus ik ging maar naar buiten om nog even een bapao te halen en een paraplu voor de regen. In de supermarkt zag ik steeds televisieschermen met reclame en ik vind echt dat de reclame in China heel nep overkomt en heel fout klinkt, nog gemaakter dan normaal.
Toen ik hun kamer zag besefte ik echt dat ik een vieze flutkamer had xD. Toch gingen zij van hotel wisselen naar een Youth hostel genaamd Loft aan de andere kant van de rivier de Yangtze waar het veel groener was. De dochter van Linda (zo mocht ik haar noemen) heette Tamara en ze gaat volgend jaar naar de universiteit. Ze is een veganist en is veel groen gewend in Zweden dus ze vond het maar niets hier.
We reden met de taxi over de Yangtze River Bridge maar dat was niet zo bijzonder als ik eigenlijk had gedacht. Ik dacht namelijk dat het een prachtige brug zou zijn omdat het de eerste brug is en bekend staat als toeristische attractie in Wuhan. Het enige wat bijzonder is is dat er aan het begin en het eind twee huisjes aan beide kanten van de weg staan als uitkijkposten.
De Youth hostel was wel afgelegen, maar de lucht was veel zuiverder dan in de drukke winkelstraten waar ze eerst verbleven. De hostel ziet er erg toegankelijk en relaxed uit en heeft een hele leuke sfeer. Tamara en Linda vonden het jammer dat ik niet meekon, maar ik moest de volgende dag naar Wuhan University en vanuit mijn hotel was dat niet zo ver. In de Youth hostel kunnen ze redelijk Engels (beter dan in mijn hotel) en heb ik een Australiër ontmoet genaamd Tom. Hij is 100 dagen op reis door China en verblijft een paar dagen in Wuhan op zijn weg naar Shanghai. Ik kan de youth hostel zeker aan anderen aanraden, aangezien de prijs voor een nacht erg goedkoop is en de kamers er goed uitzagen.
Er waren hele aardige mensen in hostel, een jongen genaamd Andrew die daar een vrijwilliger is bracht ons naar de tempel, waar hij die dag met zijn verloofde naartoe zou gaan. Hij is pas 20 en zijn verloofde is 23(!). Grappig genoeg studeert hij nog en aan Wuhan University aan de technologie faculteit. Ook een vriendin van de twee ging mee dus we waren met z’n zessen in totaal. Alle drie de Chinezen spraken Engels waardoor we gewoon met z’n allen konden praten. Het was echt super gezellig dus ik was erg gelukkig die dag dat ik de Zweedse vrouw tegen was gekomen.
De rest van de dag regende het vrijwel niet meer, maar het was wel veel koeler dan de dagen ervoor wat ik erg fijn vond.
Het was wel grappig, omdat Tamara en Linda nieuwsgierig waren op elke hoek van de straat. Linda wilde zelfs op de foto met straatvegers. Bij alle straatverkopers moest Linda weten wat het was en hoeveel het kostte en of het fruit eetbaar was. Dan moest Andrew alles vertalen en uitleggen. Ik merkte ook een verschil op tussen hoe de mensen in Wuhan zich tegenover mij gedragen dan tegenover Tamara en Linda. Bij elke straat gingen mensen naar hen kijken en zeiden dan gedag en vroegen om aandacht (‘kom hier’), terwijl ze bij mij helemaal niets deden behalve me soms aankijken. Ik dacht echt dat ik in de dagen ervoor steeds opviel als rare Chinees/toerist en dat mensen me nakeken, maar dat was dus blijkbaar niet het geval nu ik dit heb gezien. Toen ik nota bene op de straat aan het wachten was op de rest, begon een oudere Chinees tegen me te praten en wees ergens naar. Hij zei blijkbaar dat ik de bananenschil die ik in mijn hand had in de prullenbak moest gooien (net als een oude man die een klein kind de les aan het lezen is), maar ik was helemaal verbaasd en verward dat hij überhaupt tegen me begon te praten. Gelukkig kon Jasmine het voor me vertalen.
De Zweedse vrouwen wilden ook per se naar een Chinese waarzegger of toekomstvoorspeller. Ik vond het wel een beetje weggegooid geld (zal vast wel mijn Nederlandse nuchterheid zijn), maar ze hadden uiteindelijk een of andere oude man gevonden die er betrouwbaar uitzag en voor 100 yuan hun toekomst wilde voorspellen. Hij wist blijkbaar zonder voorkennis veel over de vrouwen te weten en ze waren dan ook erg enthousiast en min of meer tevreden over de lezing (ze maakten zich al zorgen over de mindere zaken die ze in hun toekomst zullen tegenkomen). Ik begreep toch niets van de lezing dus ik ging even met Wiki naar de markt aan de overkant van de straat. Daar zag ik veel mooie bloemen te koop maar ook dieren in hele kleine kooitjes zitten wat erg zielig was. Ze zagen er ook niet zo heel gezond er uit, maarja ik kan moeilijk dierenrechten hier gaan aankaarten…
Het was een lange lezing en we gingen ook op elke hoek van de straat wel stoppen voor Linda dus een wandeling van 20 minuten naar de tempel werd uiteindelijk 2,5 uur. Onderweg zag ik dat een winkeltje grote gefrituurde sesamballen verkocht dus ik dook er uiteraard meteen op af ;) Ze verkochten ook nog een soort hartige pannenkoek dat een beetje lijkt op Turkse pizza wat ook erg smakelijk was.
De tempel was erg mooi, erg groot met monniken die rondliepen. Bij de ingang kreeg je drie wierrookstokjes die je kon aansteken bij een grote pot met wat smeulend vuur. Daarnaast lagen er wat katten op de grond te dutten. Het waren echt broodmagere straatkatten en Tamara wilde ze eten geven maar het waren best schuwe katten. Er lag een bakje ergens in de struiken met wat eten dus we namen aan dat de monniken de katten ook wel eten gaven.
Er waren verschillende gebouwen waar je kon bidden voor altaren van goud en beelden van Boeddha’s (binnen de altaren mocht je helaas geen foto’s maken omdat het te heilig is). Je zag dat er ook nog een deel erbij gemaakt wordt, want er lag midden op het plein een stuk grond open. De binnenplaats was erg mooi en er was ook een gebouw gewijd aan de tentoonstelling van een serie van beelden van de vroegere monniken, zag er heel indrukwekkend uit om alle monniken achter elkaar te zien met elk hun eigen kenmerken. In de tuin was er een vijver met schildpadden die er vredig bij lagen.
Ik moest om 6 uur weer terug zijn bij mijn hotel om samen met Tony en Coco te gaan eten, maar het ging helemaal mis. De tempel was te ver weg van het hotel (aan de andere kant van de rivier) en ik wilde met de taxi teruggaan. Een meisje Wiki (haar Engelse naam) hielp me met een taxi te krijgen maar de taxi ging blijkbaar niet over de rivier, er zijn verschillende taxi’s die allemaal hun eigen regio hebben binnen Wuhan… Uiteindelijk kwam ik er wel met wat gedoe (met de taxi afgezet bij de bushalte en met de bus naar het restaurant gereden).
We gingen eten bij een sjiek restaurant tegenover de hoofdingang van Wuhan University. Je zat niet op stoelen, maar op grote goudgekleurde banken. Tony is niet enorm lang maar wel volwassen. Toen hij op de bank zat zag hij er uit als een klein jochie xD Coco moest die nacht werken in het laboratorium en had een PhD student uitgenodigd waarmee ze na het eten naar het laboratorium moest. Ze had allemaal specialiteiten van Wuhan gekozen, waaronder de vis uit de East Lake in Wuhan, soort van sperziebonen die pittig gekruid waren met rode pepers en Peking eend die je in pannenkoekjes moet rollen met wat groente. Ze waren erg verrast dat ik het laatste gerecht al kende vanuit Nederland.
Oh ja voordat ik het vergeet, als jullie met me willen skypen Wuhan heeft 6 uur verschil met Nederland ;) (bij mij komt de zon 6 uur eerder op dan bij jullie).
Groetjes uit Wuhan,
Anssy
Toen ik naar beneden ging en bij de balie vroeg hoe ik bij de Guiyuan boeddhisttempel moest komen ontmoette ik een vrouw die in het Engels aan het klagen was bij een medewerker. Ze kwam uit Zweden en deelde haar kamer met haar dochter. De moeder was op zakenreis naar China en was ook al naar Hong Kong en Beijing geweest. Ik was erg blij om mensen te vinden waarmee ik in het Engels kon praten en toen ik zei dat ik naar de tempel wilde zei ze meteen dat we samen moesten gaan. De vrouw heeft last van astma wat niet handig is in deze straat omdat er vrijwel geen groen is, alle auto’s uitlaatgassen lozen (en ze niet kon slapen door het getoeter) en er flink gerookt wordt.
Ze zou haar dochter wakker maken en een ander hotel regelen terwijl ik nog zou ontbijten (ik wist niet dat je bij het hotel kon ontbijten, wat de Zweedse vrouw me vertelde). Ontbijt is altijd tussen half 8 en half 10 dus ik was net te laat (A). Dus ik ging maar naar buiten om nog even een bapao te halen en een paraplu voor de regen. In de supermarkt zag ik steeds televisieschermen met reclame en ik vind echt dat de reclame in China heel nep overkomt en heel fout klinkt, nog gemaakter dan normaal.
Toen ik hun kamer zag besefte ik echt dat ik een vieze flutkamer had xD. Toch gingen zij van hotel wisselen naar een Youth hostel genaamd Loft aan de andere kant van de rivier de Yangtze waar het veel groener was. De dochter van Linda (zo mocht ik haar noemen) heette Tamara en ze gaat volgend jaar naar de universiteit. Ze is een veganist en is veel groen gewend in Zweden dus ze vond het maar niets hier.
We reden met de taxi over de Yangtze River Bridge maar dat was niet zo bijzonder als ik eigenlijk had gedacht. Ik dacht namelijk dat het een prachtige brug zou zijn omdat het de eerste brug is en bekend staat als toeristische attractie in Wuhan. Het enige wat bijzonder is is dat er aan het begin en het eind twee huisjes aan beide kanten van de weg staan als uitkijkposten.
De Youth hostel was wel afgelegen, maar de lucht was veel zuiverder dan in de drukke winkelstraten waar ze eerst verbleven. De hostel ziet er erg toegankelijk en relaxed uit en heeft een hele leuke sfeer. Tamara en Linda vonden het jammer dat ik niet meekon, maar ik moest de volgende dag naar Wuhan University en vanuit mijn hotel was dat niet zo ver. In de Youth hostel kunnen ze redelijk Engels (beter dan in mijn hotel) en heb ik een Australiër ontmoet genaamd Tom. Hij is 100 dagen op reis door China en verblijft een paar dagen in Wuhan op zijn weg naar Shanghai. Ik kan de youth hostel zeker aan anderen aanraden, aangezien de prijs voor een nacht erg goedkoop is en de kamers er goed uitzagen.
Er waren hele aardige mensen in hostel, een jongen genaamd Andrew die daar een vrijwilliger is bracht ons naar de tempel, waar hij die dag met zijn verloofde naartoe zou gaan. Hij is pas 20 en zijn verloofde is 23(!). Grappig genoeg studeert hij nog en aan Wuhan University aan de technologie faculteit. Ook een vriendin van de twee ging mee dus we waren met z’n zessen in totaal. Alle drie de Chinezen spraken Engels waardoor we gewoon met z’n allen konden praten. Het was echt super gezellig dus ik was erg gelukkig die dag dat ik de Zweedse vrouw tegen was gekomen.
De rest van de dag regende het vrijwel niet meer, maar het was wel veel koeler dan de dagen ervoor wat ik erg fijn vond.
Het was wel grappig, omdat Tamara en Linda nieuwsgierig waren op elke hoek van de straat. Linda wilde zelfs op de foto met straatvegers. Bij alle straatverkopers moest Linda weten wat het was en hoeveel het kostte en of het fruit eetbaar was. Dan moest Andrew alles vertalen en uitleggen. Ik merkte ook een verschil op tussen hoe de mensen in Wuhan zich tegenover mij gedragen dan tegenover Tamara en Linda. Bij elke straat gingen mensen naar hen kijken en zeiden dan gedag en vroegen om aandacht (‘kom hier’), terwijl ze bij mij helemaal niets deden behalve me soms aankijken. Ik dacht echt dat ik in de dagen ervoor steeds opviel als rare Chinees/toerist en dat mensen me nakeken, maar dat was dus blijkbaar niet het geval nu ik dit heb gezien. Toen ik nota bene op de straat aan het wachten was op de rest, begon een oudere Chinees tegen me te praten en wees ergens naar. Hij zei blijkbaar dat ik de bananenschil die ik in mijn hand had in de prullenbak moest gooien (net als een oude man die een klein kind de les aan het lezen is), maar ik was helemaal verbaasd en verward dat hij überhaupt tegen me begon te praten. Gelukkig kon Jasmine het voor me vertalen.
De Zweedse vrouwen wilden ook per se naar een Chinese waarzegger of toekomstvoorspeller. Ik vond het wel een beetje weggegooid geld (zal vast wel mijn Nederlandse nuchterheid zijn), maar ze hadden uiteindelijk een of andere oude man gevonden die er betrouwbaar uitzag en voor 100 yuan hun toekomst wilde voorspellen. Hij wist blijkbaar zonder voorkennis veel over de vrouwen te weten en ze waren dan ook erg enthousiast en min of meer tevreden over de lezing (ze maakten zich al zorgen over de mindere zaken die ze in hun toekomst zullen tegenkomen). Ik begreep toch niets van de lezing dus ik ging even met Wiki naar de markt aan de overkant van de straat. Daar zag ik veel mooie bloemen te koop maar ook dieren in hele kleine kooitjes zitten wat erg zielig was. Ze zagen er ook niet zo heel gezond er uit, maarja ik kan moeilijk dierenrechten hier gaan aankaarten…
Het was een lange lezing en we gingen ook op elke hoek van de straat wel stoppen voor Linda dus een wandeling van 20 minuten naar de tempel werd uiteindelijk 2,5 uur. Onderweg zag ik dat een winkeltje grote gefrituurde sesamballen verkocht dus ik dook er uiteraard meteen op af ;) Ze verkochten ook nog een soort hartige pannenkoek dat een beetje lijkt op Turkse pizza wat ook erg smakelijk was.
De tempel was erg mooi, erg groot met monniken die rondliepen. Bij de ingang kreeg je drie wierrookstokjes die je kon aansteken bij een grote pot met wat smeulend vuur. Daarnaast lagen er wat katten op de grond te dutten. Het waren echt broodmagere straatkatten en Tamara wilde ze eten geven maar het waren best schuwe katten. Er lag een bakje ergens in de struiken met wat eten dus we namen aan dat de monniken de katten ook wel eten gaven.
Er waren verschillende gebouwen waar je kon bidden voor altaren van goud en beelden van Boeddha’s (binnen de altaren mocht je helaas geen foto’s maken omdat het te heilig is). Je zag dat er ook nog een deel erbij gemaakt wordt, want er lag midden op het plein een stuk grond open. De binnenplaats was erg mooi en er was ook een gebouw gewijd aan de tentoonstelling van een serie van beelden van de vroegere monniken, zag er heel indrukwekkend uit om alle monniken achter elkaar te zien met elk hun eigen kenmerken. In de tuin was er een vijver met schildpadden die er vredig bij lagen.
Ik moest om 6 uur weer terug zijn bij mijn hotel om samen met Tony en Coco te gaan eten, maar het ging helemaal mis. De tempel was te ver weg van het hotel (aan de andere kant van de rivier) en ik wilde met de taxi teruggaan. Een meisje Wiki (haar Engelse naam) hielp me met een taxi te krijgen maar de taxi ging blijkbaar niet over de rivier, er zijn verschillende taxi’s die allemaal hun eigen regio hebben binnen Wuhan… Uiteindelijk kwam ik er wel met wat gedoe (met de taxi afgezet bij de bushalte en met de bus naar het restaurant gereden).
We gingen eten bij een sjiek restaurant tegenover de hoofdingang van Wuhan University. Je zat niet op stoelen, maar op grote goudgekleurde banken. Tony is niet enorm lang maar wel volwassen. Toen hij op de bank zat zag hij er uit als een klein jochie xD Coco moest die nacht werken in het laboratorium en had een PhD student uitgenodigd waarmee ze na het eten naar het laboratorium moest. Ze had allemaal specialiteiten van Wuhan gekozen, waaronder de vis uit de East Lake in Wuhan, soort van sperziebonen die pittig gekruid waren met rode pepers en Peking eend die je in pannenkoekjes moet rollen met wat groente. Ze waren erg verrast dat ik het laatste gerecht al kende vanuit Nederland.
Oh ja voordat ik het vergeet, als jullie met me willen skypen Wuhan heeft 6 uur verschil met Nederland ;) (bij mij komt de zon 6 uur eerder op dan bij jullie).
Groetjes uit Wuhan,
Anssy
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
