Afgelopen week

Hoi iedereen,

Het is een tijdje geleden dat ik een reisverslag heb geplaatst. Even kijken, afgelopen weekend ging ik naar de Hubei Province museum met een Italiaanse jongen Alex. We wilden eigenlijk naar Mao Zedong’s villa, een toeristische plek in Wuhan maar we konden het maar niet vinden. Na minstens een uur te hebben gewandeld en een enorme (maar prachtige) tuin te hebben doorgestoken kwamen we bij een tentoonstelling van een auto die vermoedelijk van Mao Zedong was en een huisje wat eigenlijk helemaal niet zo bijzonder eruit zag. Voor de entree moest je 50 yuan betalen en bij het zien van de bescheiden woning vonden we het toch niet waard om de inhoud ervan te bezichtigen (het zag er echt uit als een goedkope zomerwoning in Frankrijk).

We besloten dus uiteindelijk naar de Hubei Province museum te gaan. Het is een enorm museum met verschillende tentoonstellingen. We hebben er slechts twee kunnen zien, een over de geschiedenis van de Chinese keizers 2500 jaar geleden (hun tombes, gebruiksvoorwerpen, wapens en sieraden van toen) en een ander over het machtige Romeinse rijk. In de avond ging ik met Nina, Aileen en Veronica naar een Italiaans restaurant om eindelijk weer lasagne te eten :)

Zondag was mijn uitrustdag en maandagavond ging ik weer naar Hu Bu Xiang, een straat vol met allerlei eetkraampjes in traditioneel Chinese sfeer. Nu we in de avond er waren was er ook een night market om de hoek met allemaal kledingstukken en schattige producten te koop.

Dinsdag ging ik met Nina, Lucile en Aileen bij het Italiaanse restaurant weer eten. Onze brunch bestond uit sandwiches en ik at een zalm sandwich wat ik blijkbaar niet had moeten nemen omdat ik later de dag onwel werd. Tot en met donderdag heb ik met buikgriep of voedselvergiftiging op bed gelegen en toen ik donderdag wilde gaan douchen kwam ik er achter dat we al sinds woensdagavond geen warm water hadden… Dat was een echte domper. Toen had ik het wel echt gehad, uiteindelijk heb ik maar water gekookt, in een emmer gegooid, vermengd met koud water en over me heen gegoten. Vrijdag hadden we eindelijk weer warm water in de middag. Ik had in de kantine avondgegeten met het Chinese meisje Yessica (ik kon nog niet echt veel eten maar het gaat steeds beter :)) en we gingen een Chinese film kijken bij mij op de kamer. Ze vond ons appartement erg mooi omdat ik een eigen kamer heb. Toen zij nog in een studentenkamer woonde, deelde ze haar kamer met 3 anderen. Ook wordt blijkbaar de elektriciteit in de appartementen van de Chinese studenten afgesloten na 11 uur. Dat zou best een dramatische ervaring zijn voor mij. Ook kwamen vrijdagavond ineens een Chinese vrouw en een meisje uit Kazachstan (de vertaler die eigenlijk niet echt Engels kan) langs omdat ze babypoeder uit Nederland willen bestellen… Allemaal heel fijn, maar ik snap nog steeds niet waarom de Chinezen denken dat iedereen ze uiteindelijk wel begrijpt zolang ze maar Chinees tegen je blijven praten…

Afgelopen zaterdag ging ik met Nina en Aileen in een chique restaurant eten waar ik de dag voordat ik naar Wuhan University ging met Coco en Tony had gegeten. We hadden een soort pompoensoep met vloeibare witte sesamballen (zwarte sesampasta binnenin) gegeten en wat gefrituurde pasteitjes met tofu omhuld in rijst. Erg vullend allemaal en we gingen daarna met de bus naar de night market voor wat winterkleding. Vandaag ging ik met Aileen, Nina, de Japanse jongen Tetsuo en een Chinees meisje naar Chicony, een chique winkelcentrum. Daar hebben we sushi gegeten en gingen we een beetje rondkijken (vooral naar backpacks). Het was een zonnige dag dus ik heb voor de rest een beetje de was gedaan.

Wat me verder is opgevallen over de afgelopen tijd in China zijn de volgende losse dingen:

- Rijst wordt meestal pas tegen het eind geserveerd in restaurants, omdat dat het minst waard is

- In China moet je 22 zijn om te trouwen

- Op de campus verschijnen en verdwijnen er elke dag soort van partytenten op straat of aan de kant van de weg wat winkeltjes moeten voorstellen die verscheidene producten verkopen, de ene keer zijn het flesjes water of thee en een andere keer zijn het boeken of internetabonnementen met routers

- Regelmatig worden er buiten op houten tafels boeken in plastic verkocht, dat is de nette manier. Ik heb ook wel eens schoolboeken op stapels op de grond zien liggen (de vieze Chinese straten waar mensen spugen, afval dumpen en kleine kinderen piesen) voordat ze verkocht worden aan de studenten.

- Omdat de straten zo vies zijn zit niemand op de grond, je ziet Chinezen (vooral mannen) op de grond hurken als aapjes terwijl hun kont een paar centimeter boven de grond hangt. Het is een nog grappiger gezicht als ze telefoneren.

- Chinese meisjes lopen vaak hand in hand. Ik vond het best apart, maar het is omdat ze te verlegen zijn voor jongens en liever elkaars hand vasthouden zodat jongens ze niet lastig vallen blijkbaar.

- De eerstejaars beginnen pas in oktober, omdat ze van september tot de maanfestival vakantie een militaire training moeten ondergaan. Elke Chinese universiteit heeft dat voor haar studenten en ze zien dit een beetje als hun “introductieperiode”, aangezien ze geen lessen hebben in die periode. Gelukkig hoeven internationale studenten geen militaire training te volgen, maar daardoor konden Aileen en Elisabeth pas in oktober met hun lessen beginnen.

- De supermarkt blijft me verbazen, en de genadeloosheid van de Chinezen. Ze laten vissen uit het aquarium op de grond liggen om hun laatste adem uit te happen terwijl de medewerkers en de kopers toekijken. De visdieren kan je uit de aquaria halen met een grijptang, erg subtiel. Ook worden krabben levend in netjes verkocht, mensen leggen ze op de toonbank en nemen ze daarna doodleuk mee naar buiten. Daarnaast liggen er grote botten in de gekoelde schappen waar eigenlijk niet zo veel vlees aan hangt (paar roodachtige plekjes) en vooral er een beetje griezelig uitziet. Ik denk dat het is voor het trekken van een soep.

- Het verbaast me soms hoeveel mensen er in het campusbusje gepropt kunnen worden. De bus is gemaakt voor 15-20 personen (er zijn 18 zitplaatsen) maar tijdens de drukke periodes zitten er wel 40 tot 45 personen in de bus. Veiligheid kennen ze hier niet in China, bij de gammele busjes valt de deur er bijna uit.

- Je kan zeggen dat de Chinezen niet kunnen rijden (en vooral milieu onbewust rijden, ze weten niet wanneer ze moeten schakelen lijkt het), ze weten wel wat de afmetingen van hun auto is op een paar centimeter. Uit de meest krappe situaties kunnen ze hun auto’s krijgen en tijdens files weten ze precies tot hoever ze hun auto kunnen doorduwen totdat ze bovenop de auto voor hun zitten. Vooral de buschauffeurs weten erg goed hoe ze het nét allemaal nog voor elkaar krijgen, ze duwen de rest van het verkeer opzij, maar vreemd genoeg zijn er niet zo vaak ongelukken. Het flink gas geven en meteen remmen is uiteraard heel erg gunstig voor de smogontwikkeling…

- Het verkeer is hier een chaos, het is ook niet vreemd om drie mensen op een scooter te zien: vader en moeder op de zitting en kind op een krukje voor de voeten van de bestuurder.


Ik hoop jullie weer een beetje op de hoogte te hebben gehouden :)

Groetjes uit Wuhan,
Ans