19-07-2011: Lang leve de bureaucratie...

Laura en ik gingen in de ochtend rond 11:30 naar het postkantoor waar we ons moesten "melden" voor de immigratiedienst. Het postkantoor sloot om 1 uur maar we moesten nog zelf kopieën van onze paspoorten maken en 4 kantjes aan formulieren invullen waarvan we soms 4 keer hetzelfde moesten invullen (in het Russisch!). Natuurlijk stond alle tekst in het Russisch en voor het "gemak" staat er bovenaan het Romaanse alfabet naast het Syrillische, dat voor een buitenstaander toch niet veel uitmaakt als je het alfabet toch niet wist... >.< (gelukkig had ik het al geleerd maar niet alle letters van de alfabetten kwamen met elkaar overeen wat best verwarrend was) het was een heel gedoe (vermelden waar we verbleven en waar we allemaal naartoe gaan) en Tatjana's paspoort moest ook gekopieerd worden. Ze moest ook persoonlijk haar handtekening zetten. De registratie kostte daar bovenop 224 roebel per persoon. We waren precies op tijd, 10 minuten voor sluitingstijd, om 12:50 eindelijk geregistreerd.

Eerst alleen naar de markt geweest omdat Laura en Tatjana nog wel even bezig waren met de registratieprocedure. Ik hoorde achteraf dat we 3 dagen van tevoren een kopie van de formulieren moeten opsturen, anders moeten we ongeveer 5000-10.000 euro boete betalen! Lekker toeristvriendelijk maar niet heus... 
Daarna bij Araik op bezoek geweest. Zijn huis lijkt van de binnenkant naar Arabische stijl ingericht, maar zonder de hand van Fatima boven de deur, ze zijn namelijk Christelijk. We hebben zijn kleine nichtje ontmoet Liana, ze is bijna een jaar oud. Daarna hebben we Armeense koffie gedronken wat erg sterk is. Daarom eten ze er allerlei zoete lekkernijen bij en eten ze er honing naast.
Araik haalde nu (als altijd) vrienden op met de bus en kan met gemak over onverharde wegen rijden en capriolen uithalen met de bus, zoals hele scherpe bochten maken of met hoge snelheid parkeren (auto laten uitvallen op de goede plaats) of in onmogelijke situaties parkeren zonder iets te raken. Hij lijkt een soort taxichauffeur in zijn busje.
We leken met z'n zessen wel jongeren op een roadtrip in het busje (alleen is de gemiddelde leeftijd van de passagiers 25 met mij als de jongste xD).
Leuk weetje: in Rusland rijden ze erg asociaal, het is niet vreemd als iemand over de vluchtstrook rijdt, gewoon toetert naar iedereen die je kent, iemand op het laatste moment pas invoegt én vooral GEEN gordel draagt. Pas als de politie in zicht is doen de passagiers hun gordel om, daarna doen ze het doodleuk weer af.
We kwamen aan op het strand van (Dzjemete) en gingen vanaf de lange houten piste af springen. Het water was lekker warm en het was zo warm dat het zand onder je voeten brandde. Dit strand is mooier dan die van Anapa en ligt lekkerder dan het steenstrand van Novorrassijsk. Behalve dan het vele zeewier dat aan het strand ligt. Je moet eerst een bos van zeewier doorsteken voordat je de normale zee bereikt. 
Toen we om 10 voor 7 thuiskwamen, vertelde Tatjana dat we om 7 uur naar de zee zouden vertrekken met Alliona en Misha. We kregen meteen het avondeten voorgeschoteld:  gevulde paprikamet tomatensaus, kip, aardappelpartjes en brood. 
Onderweg naar het strand (laura reed weer in Alliona's auto ;)) vielen me de verschillen tussen de huizen op; nieuwe huizen zien erg goed uit terwijl er niet ver naast gewoon krotten staan.
Het strand van Anapa heeft nu ook last van ronddrijvend zeewier aan de kust, maar wel minder dan bij het strand van vanmiddag.
Meteen als de zon ondergaat, slaan de muggen net als vampiers ineens weer toe. Ze zijn echt vervelend, want het lijkt echt een muggenplaag!

Morgen gaan we (volgens de planning nu) op Laura's verjaardag op excursie naar een champagnefabriek.

Het kan trouwens zijn dat ik spelfouten maak, ik typ de reisverslagen snel op mijn iPod touch en kopieer het naar waarbenjij.nu. Het internet bij Tatjana is erg traag dus ik kan maar af en toe een foto plaatsen.

Groetjes, Ans