Shoppen
Blijf op de hoogte en volg Ans
07 September 2012 | China, Wuhan
Ik heb het verslag zaterdag geschreven, omdat ik gisteren echt kapot was. De hele dag rondlopen met een zware rugzak en een gevoelstemperatuur van 42 graden door de broeierige klamme hitte is ook redelijk vermoeiend.
In de ochtend ging ik ontbijten in de Dining Hall en daarna had ik om 9 uur een afspraak met Mr. Du van de faculteit Environmental Sciences and Resources. Hij haalde me op met de auto, omdat het best wel een eind verwijderd is van de International Office… De andere nieuwe internationale studenten ondergingen om 9 uur een Chinese language proficiency test, maar aangezien ik niet weet welke vakken ik wel of niet mag volgen en ik een afspraak had ging ik niet (en waarschijnlijk weet ik wel wat de uitkomst van de test zal zijn).
Meneer Du is een docent aan de faculteit en hij is erg aardig en behulpzaam. Hij gaf me een boekje met alle vakken die in het Engels gegeven worden voor de bachelors maar daarvan is ook niet duidelijk of ze in het eerste semester of het tweede semester worden gegeven. Erg fijn dus. Hij zei dat hij speciaal voor mij wat materiaal voor Duurzame ontwikkeling wil gaan opzoeken om daarover lessen te geven, wat erg genereus van hem is. Maar omdat de puntentelling (ECT’s) op Wuhan University anders is dan bij mijn faculteit (slechts 2 of 3 punten per vak) hebben we nog een probleem om op te lossen aangezien ik niet te weinig punten binnen wil halen. Het lijkt erop dat ik meerdere vakken op verschillende faculteiten moet volgen, wat lastig gaat worden met de verschillende lesroosters… aargh…
Hij was zeker aardig en stelde me voor aan zijn masterstudenten zodat ze me konden helpen in het Engels en gaf me zelfs een studeerplek op hun kamer. Meneer Du (eigenlijk noemen ze iedereen Lǎoshī) zei dat hij het allemaal voor mij zou regelen dus ik ging maar terug naar de Foreign Students Education faculteit. In de campus waar ik was waren er totaal geen internationale studenten, alleen maar lokale studenten. De omgeving ziet er wel erg mooi uit met veel kunstwerken en groen. Toen ik de campus eindelijk uit was, pakte ik bij de hoofdingang van Wuhan University de verkeerde bus xD nouja gelukkig kostte het maar 1 yuan. Ondanks ik het gevoel heb dat ik hier al lang verblijf ben ik echt snel de weg kwijt.
Toen ik weer bij de hoofdingang stond besloot ik maar te gaan lunchen. Ik had kleine koekjes gegeten met een soort van zoetige klei inhoud in een warenhuis waar allemaal kleine winkeltjes waren en een grote supermarkt. Daar zag ik ook luxe dozen met volle maan koeken. Die waren wel erg duur, tussen de 200 en 350 yuan).
In de supermarkt werd er opvallend genoeg Engelse muziek gedraaid, waaronder Lady Gaga, Kelly Clarkson en Justin Bieber met zijn “baby” die ik nu niet meer uit mijn hoofd kan krijgen xD
Ik wilde alvast wat schoolspullen en een schooltas kopen dus ik smste het Engels sprekende Chinese meisje Jessica die ik afgelopen woensdag had ontmoet of we samen konden gaan shoppen. We gingen eerst in de supermarkt kijken, maar ze kende een winkelstraat met winkeltjes die goedkoop waren dus we gingen daarnaartoe. We konden geen leuke tas voor school vinden dus stelde ze voor om naar de “night market” te gaan. Die is blijkbaar wel overdag open dus gingen we ernaartoe. We zijn naar twee in totaal geweest. De eerste was niet zo druk, het waren eigenlijk winkeltjes in een bovenverdieping van een gebouw. Je kon er veel kleding kopen, maar ik vond nog geen geschikte tas.
We gingen bij een CFK (Central Food Kitchen) eten, waar we bapao hebben gegeten en een soort van rijstepap die je wel eens bij een Chinees restaurant krijgt als toetje, maar dan deze keer niet zo zoet zelfs niet met de suiker die je er zelf bij toevoegt. Ik verwarde de naam van deze (waarschijnlijk Chinese fastfoodrestaurant) nogal met de KFC :P
We moesten naar de wc, maar die had het restaurant niet dus we konden wel naar de wc bij het ziekenhuis zei Jessica… Fantastisch, ik zit in China en ga drie dagen achter elkaar naar het ziekenhuis xD Het toilet is net als overal een Chinese dus ik vraag me wel af hoe ze het doen met invaliden…
Tegenover het ziekenhuis was de andere markt, die heel groot was… echt enorm. Het was een overdekte markt met allemaal schattige knuffels, hangertjes, speeltjes, hebbedingetjes en natuurlijk kleding, schoenen en tassen. Het was al heel interessant om erdoorheen te lopen, maar gelukkig vond ik een leuke tas voor school. Ik was wel blij dat Jessica erbij was, want zij kon nog een beetje afdingen in het Chinees. Een verkoopster vond me er knap uitzien, wat waarschijnlijk door mijn grote ogen komt zei Jessica. Nouja dat verklaart misschien een hoop, aangezien de normale Chinezen niet zulke grote ogen hebben.
Het was erg warm, vooral op de markt en toen ik ergens schepijs zag (waarover ik nog steeds verbaast ben) wilde ik dat uiteraard kopen :P Het was geen bijzonder schepijs, zoals het Italiaanse schepijs dat wij gewend zijn maar het was wel even lekker in de hitte.
We gingen weer terug richting Wuhan University met de bus, maar het zou nog een erg lang stuk lopen worden door de campussen (we kwamen bij de campus aan waar ik vanochtend was geweest) en we waren al redelijk moe, mijn voeten deden al pijn van de winkelstraten en markten afslenteren.
In een steegje onderweg richting de Foreign Students Education gingen we bij een klein restaurantje eten. Je mocht zelf de ingrediënten en de soort noodles kiezen en in je eigen bakje stoppen. Daarna zou de vrouw alles in een schep in de grote soeppan koken en had je je avondmaaltijd. Je kon kiezen uit verscheidene groenten, champignons en vlees dus het was zeker een bijzondere ervaring. De prijs inclusief een fantaflesje was ongeveer 10 yuan (ongeveer €1,25!). Het is wel zo dat natuurlijk Jessica alle goede plekjes kent en het restaurant zag er natuurlijk niet heel erg geraffineerd en schoon uit, maar het eten was zeker lekker.
In China draait het altijd om eten en het is ook meestal erg goedkoop in vergelijking met het eten in Nederland. Daar heb ik totaal geen problemen mee, maar ik vind het wel jammer dat als het menu in het Chinees staat ik het gewoon niet kan lezen en ik moeilijk duidelijk kan maken wat ik wil als er geen plaatjes zijn of etenswaren zijn die ik kan aanwijzen…
De eerste dagen op Wuhan University waren best wel zwaar voor mij, omdat iedereen in het Chinees praat, zelfs buitenlandse studenten onderling. Veel kunnen al redelijk goed Chinees, maar niemand heeft mij verteld dat je daadwerkelijk Chinees hoefde te kennen (ik heb zo’n gevoel dat de andere uitwisselingsstudenten ook dat gevoel hebben). Omdat de registratie zo’n chaos is en ik eigenlijk nog steeds geen duidelijkheid heb over welke vakken ik ga volgen én ik de Chinese taal helemaal niet beheers terwijl iedereen in het Chinees praat en alles in het Chinees staat zakt bij mij de moed wel een beetje in de schoenen. Je weet vaak niet wat mensen van je willen of aan het doen zijn want als je het vraagt je toch iets terugkrijgt wat je niet begrijpt xD fijn… Nouja hopelijk kan ik toch nog een Chinese taal klas volgen zodat ik alles iets beter begrijp.
Groetjes uit Wuhan,
Ans
In de ochtend ging ik ontbijten in de Dining Hall en daarna had ik om 9 uur een afspraak met Mr. Du van de faculteit Environmental Sciences and Resources. Hij haalde me op met de auto, omdat het best wel een eind verwijderd is van de International Office… De andere nieuwe internationale studenten ondergingen om 9 uur een Chinese language proficiency test, maar aangezien ik niet weet welke vakken ik wel of niet mag volgen en ik een afspraak had ging ik niet (en waarschijnlijk weet ik wel wat de uitkomst van de test zal zijn).
Meneer Du is een docent aan de faculteit en hij is erg aardig en behulpzaam. Hij gaf me een boekje met alle vakken die in het Engels gegeven worden voor de bachelors maar daarvan is ook niet duidelijk of ze in het eerste semester of het tweede semester worden gegeven. Erg fijn dus. Hij zei dat hij speciaal voor mij wat materiaal voor Duurzame ontwikkeling wil gaan opzoeken om daarover lessen te geven, wat erg genereus van hem is. Maar omdat de puntentelling (ECT’s) op Wuhan University anders is dan bij mijn faculteit (slechts 2 of 3 punten per vak) hebben we nog een probleem om op te lossen aangezien ik niet te weinig punten binnen wil halen. Het lijkt erop dat ik meerdere vakken op verschillende faculteiten moet volgen, wat lastig gaat worden met de verschillende lesroosters… aargh…
Hij was zeker aardig en stelde me voor aan zijn masterstudenten zodat ze me konden helpen in het Engels en gaf me zelfs een studeerplek op hun kamer. Meneer Du (eigenlijk noemen ze iedereen Lǎoshī) zei dat hij het allemaal voor mij zou regelen dus ik ging maar terug naar de Foreign Students Education faculteit. In de campus waar ik was waren er totaal geen internationale studenten, alleen maar lokale studenten. De omgeving ziet er wel erg mooi uit met veel kunstwerken en groen. Toen ik de campus eindelijk uit was, pakte ik bij de hoofdingang van Wuhan University de verkeerde bus xD nouja gelukkig kostte het maar 1 yuan. Ondanks ik het gevoel heb dat ik hier al lang verblijf ben ik echt snel de weg kwijt.
Toen ik weer bij de hoofdingang stond besloot ik maar te gaan lunchen. Ik had kleine koekjes gegeten met een soort van zoetige klei inhoud in een warenhuis waar allemaal kleine winkeltjes waren en een grote supermarkt. Daar zag ik ook luxe dozen met volle maan koeken. Die waren wel erg duur, tussen de 200 en 350 yuan).
In de supermarkt werd er opvallend genoeg Engelse muziek gedraaid, waaronder Lady Gaga, Kelly Clarkson en Justin Bieber met zijn “baby” die ik nu niet meer uit mijn hoofd kan krijgen xD
Ik wilde alvast wat schoolspullen en een schooltas kopen dus ik smste het Engels sprekende Chinese meisje Jessica die ik afgelopen woensdag had ontmoet of we samen konden gaan shoppen. We gingen eerst in de supermarkt kijken, maar ze kende een winkelstraat met winkeltjes die goedkoop waren dus we gingen daarnaartoe. We konden geen leuke tas voor school vinden dus stelde ze voor om naar de “night market” te gaan. Die is blijkbaar wel overdag open dus gingen we ernaartoe. We zijn naar twee in totaal geweest. De eerste was niet zo druk, het waren eigenlijk winkeltjes in een bovenverdieping van een gebouw. Je kon er veel kleding kopen, maar ik vond nog geen geschikte tas.
We gingen bij een CFK (Central Food Kitchen) eten, waar we bapao hebben gegeten en een soort van rijstepap die je wel eens bij een Chinees restaurant krijgt als toetje, maar dan deze keer niet zo zoet zelfs niet met de suiker die je er zelf bij toevoegt. Ik verwarde de naam van deze (waarschijnlijk Chinese fastfoodrestaurant) nogal met de KFC :P
We moesten naar de wc, maar die had het restaurant niet dus we konden wel naar de wc bij het ziekenhuis zei Jessica… Fantastisch, ik zit in China en ga drie dagen achter elkaar naar het ziekenhuis xD Het toilet is net als overal een Chinese dus ik vraag me wel af hoe ze het doen met invaliden…
Tegenover het ziekenhuis was de andere markt, die heel groot was… echt enorm. Het was een overdekte markt met allemaal schattige knuffels, hangertjes, speeltjes, hebbedingetjes en natuurlijk kleding, schoenen en tassen. Het was al heel interessant om erdoorheen te lopen, maar gelukkig vond ik een leuke tas voor school. Ik was wel blij dat Jessica erbij was, want zij kon nog een beetje afdingen in het Chinees. Een verkoopster vond me er knap uitzien, wat waarschijnlijk door mijn grote ogen komt zei Jessica. Nouja dat verklaart misschien een hoop, aangezien de normale Chinezen niet zulke grote ogen hebben.
Het was erg warm, vooral op de markt en toen ik ergens schepijs zag (waarover ik nog steeds verbaast ben) wilde ik dat uiteraard kopen :P Het was geen bijzonder schepijs, zoals het Italiaanse schepijs dat wij gewend zijn maar het was wel even lekker in de hitte.
We gingen weer terug richting Wuhan University met de bus, maar het zou nog een erg lang stuk lopen worden door de campussen (we kwamen bij de campus aan waar ik vanochtend was geweest) en we waren al redelijk moe, mijn voeten deden al pijn van de winkelstraten en markten afslenteren.
In een steegje onderweg richting de Foreign Students Education gingen we bij een klein restaurantje eten. Je mocht zelf de ingrediënten en de soort noodles kiezen en in je eigen bakje stoppen. Daarna zou de vrouw alles in een schep in de grote soeppan koken en had je je avondmaaltijd. Je kon kiezen uit verscheidene groenten, champignons en vlees dus het was zeker een bijzondere ervaring. De prijs inclusief een fantaflesje was ongeveer 10 yuan (ongeveer €1,25!). Het is wel zo dat natuurlijk Jessica alle goede plekjes kent en het restaurant zag er natuurlijk niet heel erg geraffineerd en schoon uit, maar het eten was zeker lekker.
In China draait het altijd om eten en het is ook meestal erg goedkoop in vergelijking met het eten in Nederland. Daar heb ik totaal geen problemen mee, maar ik vind het wel jammer dat als het menu in het Chinees staat ik het gewoon niet kan lezen en ik moeilijk duidelijk kan maken wat ik wil als er geen plaatjes zijn of etenswaren zijn die ik kan aanwijzen…
De eerste dagen op Wuhan University waren best wel zwaar voor mij, omdat iedereen in het Chinees praat, zelfs buitenlandse studenten onderling. Veel kunnen al redelijk goed Chinees, maar niemand heeft mij verteld dat je daadwerkelijk Chinees hoefde te kennen (ik heb zo’n gevoel dat de andere uitwisselingsstudenten ook dat gevoel hebben). Omdat de registratie zo’n chaos is en ik eigenlijk nog steeds geen duidelijkheid heb over welke vakken ik ga volgen én ik de Chinese taal helemaal niet beheers terwijl iedereen in het Chinees praat en alles in het Chinees staat zakt bij mij de moed wel een beetje in de schoenen. Je weet vaak niet wat mensen van je willen of aan het doen zijn want als je het vraagt je toch iets terugkrijgt wat je niet begrijpt xD fijn… Nouja hopelijk kan ik toch nog een Chinese taal klas volgen zodat ik alles iets beter begrijp.
Groetjes uit Wuhan,
Ans
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
