Physical examination

Vanochtend moest ik om 7 uur voor de International Office zijn (Foreign Students Education Faculty) dus lang had ik niet geslapen (ongeveer 4 uur). Ik hoorde dat andere studenten het nog bonter hadden gemaakt na het uitgaan in Helen’s gisteren.

We gingen met twee bussen dus het leek net op een schoolreisje naar het ziekenhuis, jeej… Ik maakte me nogal zorgen over de papieren want ik hoorde dat we misschien alsnog een bloedonderzoek moeten laten doen. Daar had ik helemaal geen zin in, aangezien ik als de dood voor naalden ben en het China is (no offence).

In de bus kwam ik per toeval naast een Nederlandse jongen van Universiteit Twente te zitten. Ik vond mijn eerste dagen op de campus al zwaar, maar dat was niets vergeleken zijn verhaal. Hij kwam met twee meiden (Duitse studenten die studeren aan UT) gisteren uit Shanghai aan en ze kregen blijkbaar zo’n smerig appartement dat ze meteen op zoek zijn gegaan naar een appartement buiten de campus. Daar waren ze gisteren de hele dag zoet mee. Verder kunnen ze ook geen woord Chinees, dus ze waren gisteren na 36 uur op geweest te zijn en een jetlag echt gaar.

De bus stopte bij een ziekenhuis die er niet echt betrouwbaar uitzag naar mijn idee :P Alle studenten (waren alleen internationale) moesten zich in rijen opstellen, waarbij de ene kant nog geen documenten had qua vooronderzoek en de andere rij wel. De rij voor degenen met reeds gedane onderzoeken was veel langer waardoor de rij voor het administratiekantoor superlang was. De rij leek oneindig en niemand had natuurlijk gegeten dus we waren allemaal moe en chagrijnig. Je merkte echt weer dat de Chinese bureaucratie erg sloom was en er enorm veel papierwerk was. De man die mijn documenten moest controleren begon moeilijk te doen over dat ik sommige tests niet had gedaan, maar ik werd nogal chagrijnig dat hij gewoon niet de latijnse namen kon lezen op het papier. Uiteindelijk ben ik onaangeraakt het ziekenhuis uit gekomen dus ik was wel opgelucht. Anderen die geen documenten hadden moesten nog een X-ray laten maken in het ziekenhuis en bloed laten afnemen, brr…

Na het bezoek aan het ziekenhuis zijn we gaan ontbijten in een restaurant dichtbij. Ik houd over het algemeen van pittig, maar ik moet toegeven dat het voedsel in Wuhan wel érg pittig is. Er zitten zoveel rode pepers in, ik krijg er zelfs diarree van! Na het eten wilden we een taxi nemen omdat we nogal verdwaald waren. Het ziekenhuis lag ergens in de uithoek van Wuhan waar we nog niet eerder geweest waren. Vreemd genoeg waren alle taxi’s bezet, het leek wel spitsuur! Als het dashboardlampje van een taxi rood gloeit en omhoog staat is de taxi vrij, maar dat was nergens het geval! Over het algemeen zijn de taxi’s in China goedkoop. Meestal betalen we voor een rit rond de 20 yuan (dat is ongeveer €2,50) en als je dat onder meerdere studenten verdeelt is het dus erg goedkoop.

Op straat en in de supermarkt zie ik allemaal vormen van dierenmishandeling. Zo verkoopt een man op straat twee levende eenden en kippen (die hij voor zich heeft zitten) en liep een vrouw met een zak vol levende schildpadden die op elkaar gestapeld waren over straat. Eerst dacht ik er nog aan om een eend misschien te redden door een huisdier te nemen net als in Friends, maar dat lijkt me toch niet zo’n goed idee voor 5 maanden xD Ik schrok me pas echt rot toen ik achter een vrouw stond in de supermarkt: ik wilde net mijn product achter haar boodschappen neerzetten, toen een plastic zak ineens spartelde! Blijkbaar zaten er levende palingen in!

Toen ik terug was op de campus ging ik eerst een emmer kopen voor mijn wasgoed die ik wil gaan wassen. Matthew wilde nog eten in de Dining Hall (de kantine naast de Foreign Students Education). Daar kwamen we een Frans meisje en haar Chinese vriendin tegen. We hadden het op een gegeven moment over de grootte van de campus en het blijkt dat er minstens 50.000 studenten (misschien zelfs 80.000) op de campus van Wuhan University wonen. Dan zijn de docenten nog niet meegerekend (want studenten en docenten wonen samen op de campus). Nog een leuk weetje: omdat ze de schoonheid van de campus willen bewaren mogen de gebouwen niet hoger zijn dan een bepaald aantal verdiepingen, anders steken ze boven de bomen uit. De campus ziet er van buiten ook uit als een bos en ik heb het gevoel dat de lucht hier iets schoner is (wat waarschijnlijk tenietgedaan wordt door de uitlaatgassen van de vele taxi’s en auto’s die hier rijden). Taxi’s kunnen overigens niet rijden: ze rijden te lang door in versnelling 1 en trappen te laat de koppeling in zodat de auto erg schokt.

Daarna ging ik mijn vieze kleding wassen, wat bij een winkeltje achter de Foreign Students office kan. Daar staan 3 wasmachines en je hoeft je kleding er alleen in te stoppen en wasmiddel aan de vrouw te geven en zij zal dan de machine voor je starten (en de kleding in je mand leggen voor als je terugkomt). De prijs van deze service is 3 yuan ;)

Terwijl de was draaide ging ik mijn lessen regelen, omdat ik nog de precieze lessen moet kiezen die ik op de faculteit van Environmental Sciences and Resources ga volgen. Wat blijkt nou, de faculteit staat binnen een andere campus! Het duurt ongeveer een uur lopen en ik mag geen fiets hebben op campus (is sinds een paar jaar verboden). De bus is ook geen optie aangezien ik helemaal om moet rijden en de taxi wordt op den duur ook een dure grap. De coördinatrice stelde voor dat ik moet gaan verhuizen naar een appartement dichterbij maar dan woon ik niet meer bij de international students en ik nu net een beetje bekend met de omgeving (en niet te vergeten de internetaansluiting die ik net heb afgesloten). Heel fijn allemaal, dus ik overweeg toch andere vakken te gaan volgen bij faculteiten die dichter in de buurt liggen van de International Office. Er zijn zoveel faculteiten binnen de universiteit die allemaal ver van elkaar af liggen en ze hebben uiteraard geen overkoepelend orgaan die overzicht kan geven van alle vakken die worden gegeven. Morgenochtend ga ik wel even kijken naar de vakken aangezien ze wel speciaal voor mij vakken in het Engels hebben geregeld.

Weer terug in mijn appartement kwam ik Heloise tegen die met de andere Franse meiden bij de McDonalds wilde gaan eten. We gingen naar de hoofdingang van Wuhan University met de pendelbus, waarvoor je voor een rit slechts 1 yuan hoeft te betalen (ongeveer 13 cent). In China betaal je overigens altijd een vaste prijs voor een rit met de bus, het maakt niet uit wanneer je uitstapt ;)

Omdat Heloise erge honger had gingen we onderweg naar de supermarkt om sushi in een meeneembakje (net als bij de AH) te halen. Alleen nu werd de sushi door iemand de hele dag door bereid en was de prijs slechts 8 yuan.

Bij de McDonalds heb ik een apart menu gegeten, frietjes met een kleine witte hamburger met zwarte sesamzaden en een kleine zwarte hamburger met witte sesamzaadjes. Beide hamburgertjes hadden vlees, de ene met rundvlees en de ander kip. Het was grappig om te zien.

Daarna gingen we met z’n vijven weer naar de campus, maar de meiden wilden in stijl gaan achterop een taxi scooter. Het zag er heel stoer uit, vijf Chinese mannen op scooters die langs elkaar zoefden naar de campus, elk met een studente achterop. Ik zou het niet zo snel weer doen, maar het was zeker een leuke ervaring. Zodra ik wat beter Chinees kan moet ik leren afdingen, daar ben ik nu nog niet goed in xD

Groetjes uit Wuhan,

Ans