Rustige dag en regenbui

Vandaag was ik voornamelijk bezig geweest met reisverslagen up to date te krijgen. Het was echt warm vanochtend. Ik ging even ontbijten in de dining hall maar daarna ging ik weer terug naar mijn kamer en deed ik snel de airco aan. Desondanks heb je toch al buiten gezweet. Het is echt vies plakweer wat we niet gewend zijn in Nederland… In de middag was er af en toe een hoosbui en hoorde ik wat onweer, ook al zag ik geen flits en ik had ook niet het gevoel dat de lucht betrok.

Ik moet er nog een beetje aan wennen om op kamers te wonen. Steeds hoor ik allemaal deuren open en dicht slaan maar weet ik niet wie het is en wat ze doen. Uit nieuwsgierigheid ging ik eerst altijd kijken, maar het heeft niet veel nut om steeds te vragen wat de anderen aan het doen zijn (want het kunnen evengoed ook de buren aan de overkant zijn). We hebben geen bel dus als iemand aan de voordeur klopt, duurt het ook even voordat ik doorheb dat het onze deur is.

Het was erg rustig vanochtend en ik vroeg me af of iedereen wat leuks aan het doen was. Maar Heloise was blijkbaar gisteravond uitgegaan en kwam pas om 1 uur haar bed uitgerold xD Blijkbaar hebben ze het heel laat gemaakt en is 7 uur in de ochtend thuiskomen niet vreemd voor de Françaises.

Ik ging met Nina, Rebecca, Heloise en Aileen rond 7 uur avondeten in de dining hall. Dat was wel redelijk laat voor Chinese begrippen, want diner is tussen 5 en 7. Ze waren dan ook al een beetje aan het opruimen en schoonmaken. Ik zag een donkere jongeman een lekker noodlegerecht eten en ik vroeg aan hem hoe het heette. Hij hielp me vervolgens met bestellen, dat was erg aardig van hem xD. Echt, een van deze dagen schrijf ik gewoon alle gerechten op en laat ik het door iemand vertalen zodat ik eindelijk weet wat er allemaal op het menu staat. De noodles waren erg lekker, ik zag dat ze voor mijn neus vers gekneed werden! Zag er leuk uit, maar door de stoom kon ik geen goede foto maken. Een van de medewerkers was flink aan het grappen dat ik er een foto van wilde maken, maar hij kon uiteraard geen Engels. Een klein kind dat naast hem stond (zijn aanhanger) was een klein schattig jochie die een paar Engelse zinnen kon. Ze praatten tegen elkaar want ik had zoals gewoonlijk geen idee waar de Chinees het over had en het jochie zei “sorry” en “goodbye”. Vervolgens kwamen ze aan dezelfde tafel zitten als wij en vroeg het jochie ineens “is the food good”. Toen we dat beaamden en vroegen of hij Engels kon zei hij wel meteen “no”. Dat was erg schattig. Om half 8 moesten we wel richting de uitgang van Nina, anders zouden we eruit worden gekickt.

De Franse meiden wilde in de avond naar de bar Helen’s, maar ze hadden ook nog flink wat huiswerk voor maandag. Desondanks wilden ze toch gaan.

Aileen en ik gingen ook maar mee, aangezien wij geen huiswerk nog hebben en wel wilden zien wat er zo interessant was aan het uitgaansleven in Wuhan. Er gingen uiteindelijk ook nog twee Italiaanse mensen mee: Alexander en Valentina.

In Helen’s deden we wel een drankspelletje maar dat was heel onschuldig vergeleken met de maffe drankspellen van de Chinezen. Ze deden denk ik een soort “truth or dare” of weddenschap maar dan met bizarre uitdagingen. Zo vroeg een man of hij zijn arm met die van Heloise mocht verstrengelen om vervolgens een teug van zijn drank te drinken. Een Chinese man van de ene tafel ging wel eens voor de weddenschap dansen met een Chinees meisje van een andere tafel. Een keer trok een Chinese man zijn shirt uit en een andere keer ging er een op de tafel dansen. Er was zelfs een keer dat ze een matje pakten en dat een man moest liggen en de ander er bovenop moest gaan opdrukken! Dat ging echt te ver xD
De Chinezen vonden de buitenlanders erg interessant en ze maakten ook foto’s en vroegen de Franse meiden vaak of ze iets met ze mochten doen.
Op een gegeven moment ontmoette ik een Surinamer, die heel goed Nederlands sprak dus dat was zeker een leuke verrassing. Hij studeert ook aan Wuhan University, maar al 4 jaar in het Chinees.

Rond 2 uur hadden Aileen en ik het wel gezien en Alex had al redelijk veel op (hij zei dat hij het niet voelde als hij in zijn vinger beet) dus we namen maar de taxi naar huis.

Toen we net buiten stonden begon het te regenen, maar niet zo’n beetje ook! Het was echt een tropische regenstorm en gelukkig had Alex zijn kleine paraplu bij zich, dat ons alle drie gedeeltelijk droog kon houden. We konden een taxi krijgen (wat soms best lastig is omdat heel veel mensen de taxi gebruiken) en gingen richting de universiteit. Het regende zo hard dat hij rustig aan moest rijden en niet zo veel door de ruiten kon zien. Hij toeterde steeds zodat andere bestuurders wisten dat hij eraan kwam (ook wanneer er geen bestuurders in de omgeving te zien waren). Volgens mij waren we ook met een omweg op de universiteit gekomen want het was een hele lange trip en de prijs was veel hoger dan toen we naar Helen’s toe reden (30 yuan vs. 16 yuan). Maarja, het was ook een hele zoektocht nog door de campus om bij onze kamers te komen.

We liepen met z’n drieën onder de paraplu naar de kamers, terwijl het steevast flink bleef doorregenen. Je zag het water over de straten stromen en regelmatig stapte je gewoon in een grote plas. Gelukkig wonen we heuvelopwaarts. Het bleef de hele nacht nog flink doorregenen.
Ik denk dat zodra mijn lessen beginnen ik minder zal kunnen schrijven, omdat ik waarschijnlijk ook veel huiswerk zal hebben. Ik probeer dan wel minstens een keer in de week te schrijven.

Groetjes!
Ans