Lopen, lopen en nog eens lopen

Ik begin met dit reisverslag te schrijven terwijl de loodgieter langskomt omdat het water uit onze kraan in de badkamer maar blijft doorlopen. Hij sloopt meer dan goed is lijkt het (de kraan van de leidingen timmerde hij vakkundig kapot), maarja…

Buiten zijn de bouwvakkers nog steeds flink aan het werk, de Chinezen zijn echt snel met bouwen. Binnen een mum van tijd is het hele bos achter mijn appartement weg en staat er een noodgebouw voor de bouwvakkers. Ook zijn ze muren aan het bouwen net buiten de Foreign Students Education Faculty. Geen idee waarom, maar het is wel vervelend want nu moeten we steeds omlopen als we naar de East lake willen (met wat restaurantjes en voedselkraampjes).
Gisterochtend begonnen ze met een muur bouwen en toen ik terugkwam in de avond was de muur al bijna af. De Chinezen weten wel hoe ze snel muren moeten opzetten zeg, ik ben benieuwd naar de grote muur van China :P

Buiten giet het enorm, het is een regenachtige dag vandaag. Daardoor is het ook meteen wat frisser hier, kortom een dag om thuis te blijven. Dat is ook niet erg, ik moet toch nog wat huiswerk maken.
Gisteren ben ik naar twee tempels geweest, de Baotong tempel (Boeddhist tempel) en de Changchun Taoist tempel. Het was een hele wandeling, vanuit de hoofdingang van de universiteit hebben we (twee Duitsers en ik) wel driekwartier gewandeld. We liepen door een lange straat langs de weg. Daar maakte ik en Bastian een foto van een gebouw aan de rechterkant met een rode ster erop. Het was heel ver weg, want we stonden bij een poort die ernaartoe leidde. Meteen nadat we een foto maakten kwam er een wachter naar ons toe gelopen en begon hij in het Chinees tegen ons te praten. We hadden echt geen idee wat hij zei en het Duitse meisje Nadine zei dat we de foto’s maar moesten weggooien, anders zouden we niet van hem af komen. Misschien was het een van de gebouwen van de CCP (Chinese Communistische Partij). Dat vind ik wel jammer, want deze geheimzinnige houding bevordert niet bepaald mijn beeld van die partij.

We liepen verder en we zagen langs de weg allemaal blauwe schermhekken. Er wordt flink gebouwd aan de metro die Wuchang (het district waar wij wonen) met Hankou (de economische handelsdistrict van Wuhan) met elkaar verbindt. Dat is handiger, dan hoef je niet steeds met een bus of de taxi de brug over de Yangzte rivier. Wuhan is ook echt groot, want het is in drie districten opgedeeld (Wuchang, Hankou en Hanyang) die elk wel een eigen stad opzich zouden kunnen zijn. Tot nu toe heb ik voornamelijk Wuchang verkend en een paar keer naar Hankou geweest. Wuhan is dan ook een van de grootste steden in Centraal China.

Eerst gingen we naar de boeddhist tempel en daar viel mij vooral op dat er vele rode linten met Chinese teksten in de bomen hingen en aan de standbeelden. De beelden waren voornamelijk grote gezette mannen en vrouwen die soorten goden moesten afbeelden. Ik zag een monnik met een stokje tikken op een houten blok terwijl hij een gebed oplas. De kledij die de monniken droegen was oranje. Ik vond het wel opvallend dat hier geen enkel bord stond met het verbod om te gaan fotograferen, wat wel duidelijk aanwezig was in de andere tempel.

De taoïstische tempel stond vooral vol met schilderijen van oude wijze mannen met lang grijs haar en lange baarden en grote gouden beelden die in glazen kasten staan. Voor de gouden beelden staan vaak fruitoffers, vers fruit die op de tafels staan. Op de kussenzitjes op de grond (voor het bidden) staat de Ying Yang afgebeeld, terwijl bij de boeddhistische tempel het vaak bloemetjes zijn oid. Wat me opviel was dat de monniken in deze tempel witte of blauwe kledij droegen en twee monniken flyers uitdeelden voor korting op drank! xD Dat was wel erg apart.
Ik hoef niet te vertellen dat beide tempels mooi waren, dat kunnen jullie zelf wel bepalen als ik de foto’s op facebook heb gezet ;)

Aan het eind van de middag reisden we terug met een dubbeldekkerbus en gingen we naar Computown, de plek in Wuhan waar je je elektronica kan kopen, o.a. CD-roms, laptops, tablets en mobieltjes.
Het zou nog even duren voordat we met anderen af zouden spreken om te gaan dineren dus gingen we bij de Dairy Queen een soort swirl kopen: ze mixen softijs met o.a. oreo en wafel.
Het was een chique restaurant waar we aten, we kregen voor 8 personen een privékamer. Het leek net alsof je in een hotel zat met kamernummer en al, alleen stonden in alle kamers een grote tafel met stoelen eromheen. Sommigen hadden zelfs een bank, als het een familiearrangement was. Naast de deur was een doorgeefluikje voor het eten en de bestelling, maar daar maakten de gastvrouwen die dag geen gebruik van: de deur stond gewoon open.
We hadden vele verschillende schotels besteld, maar ik kon helaas niet alles eten in verband met de actie “eet geen dier op 4 oktober”. Ik had het niet verwacht dat het moeilijk zou zijn om geen vlees te eten in China, maar in Wuhan is er in vele groenteschotelgerechten toch vlees te vinden. Alleen de pasteitjes met ei en groente, broccoli, paddenstoelen, wat rijstgelei, tofuschotels en het dessert van sesamballen en watermeloen kon ik echt eten, de rest had wel iets van vlees erin. Ook alle hartige snacks die je op straat kan kopen bestaan vrijwel alleen uit vlees, dat is wel jammer.
Eenmaal thuis was ik gesloopt van de hele dag wandelen. Het is niet dat ik ziek ben, maar ik had wel een grieperig gevoel en ik viel al om 9 uur in slaap.

Eenmaal thuis was ik gesloopt van de hele dag wandelen. Het is niet dat ik ziek ben, maar ik had wel een grieperig gevoel en ik viel al om 9 uur in slaap.

Vandaag voelde ik me nog niet helemaal optimaal dus heb ik wat fruit gekocht na het eten van mijn ontbijt in een van de steegjes net buiten een van de poorten van de campus. De omslag van het weer zorgt ervoor dat je snel ziek wordt. In de avond ben ik nog met een paar Duitsers naar het café Feeling geweest om een warme chocolademelk te drinken. Dit café lijkt precies op Helen’s, en blijkbaar is het ook door een van de voormalige eigenaren van Helen’s opgezet. Bij Feeling was het vandaag Ladies Night en de meiden hebben dan ook flink cocktails lopen drinken voor maar 30 yuan. Toen ze naar Wuhan Prison wilden gaan ben ik maar teruggegaan naar mijn appartement. De campusbus reed niet meer (tot 10 uur) dus ik had een nachtelijke wandeling door de campus.

Nou groetjes uit Wuhan,

Ans