Tweede dag in Wuhan (31-08-2012)

Vanochtend ging ik naar de balie van het hotel om de dagen in het hotel te verlengen, welke bus ik moest pakken voor de Yellow Crane Tower en waar ik een kaart kon kopen van Wuhan. Deels kon ik het nog wel uitvogelen met mijn Chinese taalgids, maar anders moest ik het in het Engels opschrijven en gingen ze het vertalen in de computer zodat ze vervolgens hun antwoord weer konden vertalen in het Engels. Meestal ging het wel goed, maar soms kwamen er echt antwoorden uit als “Every 10 years” terwijl ik vroeg wat de openingstijden van het hotel was xD Zo zijn er wel meerdere Engelse vertalingen die niet helemaal kloppen, maar volgens mij zijn ze al best trots dat er vertalingen van Chinese karakters zijn.

Daarna ging ik ontbijten bij het restaurant Singapore food, waar ik met Tony en Coco gisteren had gegeten. Ik had een vaag koud sapje gedronken wat een witte substractie was van bonen en noodles met tomaat en ei erdoorheen in een soort van soepje. Iedereen keek me een beetje aan omdat ik met een grote rugtas rondloop en geen Chinees kan (gelukkig kon de vrouw achter de balie wel redelijk Engels) en ik begon een gesprek aan met een vrouw die daar werkte en pauze had. Hele kleine zinnetjes maar, want ik kan wel iets vragen maar wat ik dan als antwoord terugkrijg is altijd nog een raadsel. Ze zijn wel altijd heel behulpzaam de Chinezen, ze proberen het je wel uit te leggen, maar kunnen dan ook meestal gewoon geen Engels en herhalen gewoon wat ze hebben gezegd in de hoop dat ik het begrijp, zien vervolgens dat ik het nog steeds niet snap en kijken dan heel moeilijk.

Toen ging ik naar de Bank of China om wat geld op te halen, maar onderweg werd ik aangesproken door een agent. Ik dacht dat ik er wel verdacht uitzag met de rugtas dus ik biechtte meteen op dat ik een Nederlander was. Hij begon met me mee te lopen en ik begreep totaal niet wat hij wilde want hij gebaarde niet dat hij mijn paspoort wilde. Hij pakte zijn mobieltje en gebaarde dat ik het moest pakken en op dat moment werd ik door Tony gebeld of ik in moeilijkheden was gekomen. Ik gaf de agent Tony aan de telefoon en de man was ineens heel erg verlegen maar ging uiteindelijk wel met Tony praten. Het bleek dat de man mijn telefoonnummer wilde en Tony suggereerde dat de man me misschien knap vond, nou lekker is dat xD

Daarna vervolgde ik mijn weg naar de bank en kreeg ik met wat gedoe uiteindelijk 800 yuan uit een automaat. Ik dacht dat ik wel rustig mijn geld kon opbergen en het bonnetje kon pakken, vond het apparaat het te lang duren en at mijn pasje op! Gelukkig kreeg ik met wat uitleg en geduld mijn pasje terug, maar leuk is anders.

Toen ging ik een winkelstraat in die aan de ene kant allemaal beelden had en aan de andere kant winkels, een soort half plein half winkelstraat. Hier kunnen gelukkig geen auto’s komen, want de uiteinden van de straten zijn gebarricadeerd door metalen buizen.

Na flink wat rondgevraag en Chinezen die met me meeliepen heb ik de bushalte gevonden van bus 1 die naar de Yellow Crane Tower gaat. Ik vond het erg leuk om met de bus te gaan, je ziet zo snel zoveel van de stad en het is erg goedkoop (rond de 2yuan). Ik merk echt dat Wuhan een enorme stad is met vele winkelstraten.

Ik moet wel even kwijt dat ik het echt smerig vind dat veel Chinezen rochelen en op straat spugen, bah! Dat is misschien ook de reden dat de straten regelmatig schoongespoten moeten worden. Nouja alleen de mannen doen het denk ik…

Het verkeer is zoals ik gisteren al zei echt verschrikkelijk, niemand houdt zich aan de regels en als voetganger krijg je niet eens voorrang als het licht voor de voetgangers groen is en je over een zebrapad loopt (een auto toeterde naar me toen ik overstak, wat een eikel!). Volgens mij is de eerste autorijles hier in Wuhan hoe je je toeter moet gebruiken ;) Ik vind het dan ook niet gek dat er zoveel smog is omdat mensen gas geven en vervolgens keihard moeten remmen omdat er een auto vlak voor hun neus van baan verwisselt. Gisteren werd Tony (in de auto van Coco, een Peugot 207) ook al van achteren geramd door een andere auto.

Bij de Yellow Crane Tower (de buschauffeur vertelde me wanneer ik moest uitstappen) maakte ik een foto van de ingang en ik wilde aan een vrouw vragen of ze een foto van mij kon nemen. Ik maakte ook een foto van haar en blijkbaar vond ze me wel aardig, want ze vroeg of we samen konden gaan. Dat was echt heel leuk, ik heb echt een leuke tijd met haar gehad voor de rest van de middag ondanks we niet echt diepgaande gesprekken konden houden. We hebben veel foto’s gemaakt van elkaar en de Yellow Crane Tower en het park eromheen was erg mooi in traditioneel Chinese stijl. Ze heet Chen Ming (achternaam Chen) en was blijkbaar al 40 (ik ben best wel slecht in leeftijden inschatten bij de Chinezen).

Aan het eind keken we naar een Chinese muziekvoorstelling en wilden we nog naar een overheidsgebouw, maar die was inmiddels al gesloten. We namen afscheid en ik ging nog even rondkijken. Morgen wil ik dat ene gebouw nog bezoeken en de 1911 Revolution museum want die was ook al dicht. Ik zag nog een leuk straatje met winkels met een arcadehal dus raad eens waar ik morgen naartoe ga ;)

Het was ook erg warm en broeierig waardoor je echt snel moe wordt. Ik ging maar naar het hotel terug om daarna te gaan avondeten. De buschauffeur zette me af in de buurt waar ik een cirkeltje had gezet op de kaart maar ik kon het hotel niet zo snel terugvinden. Ik vroeg het aan een man en vrouw die uit een groot gebouw kwamen lopen (van het werk denk ik) en gelukkig sprak de man goed Engels. Hij vond het vreemd dat ik geen Chinees kon omdat ik er wel als eentje uitzag. Ik legde een beetje mijn afkomst uit terwijl hij me naar het hotel liep. Dat was heel aardig van hem, maar hij is zeker niet de enige die mij als een Chinees er uit vind zien. In de lift van het hotel sprak een man mij aan en ik antwoordde terug dat ik hem niet begreep omdat ik een Nederlandse ben. De man zei verontwaardigt en enigszins boos terug “je bent geen Nederlander” terwijl hij de lift uitstapte. Nou fijn xD...

Ik heb bij een restaurantje avondgegeten waar het concept best leuk opgezet was: je kon kiezen achter glas wat je op borden opgeschept wilde hebben en je kreeg standaard een kommetje rijst erbij en nog een soort van toetje (soepje rijst met bonen, alleen was deze niet zoet en veel smeriger dan bij de Chinees in Nederland). Dan werd alles op een formulier opgeschreven waarmee je aan het eind naar de kassa moet. Het was eigenlijk een soort buffet waarbij sommige mensen steeds meer bestelden en dan werd het op hun formulier aangestreept.

Het was een vermoeiende dag dus ik ging daarna maar weer richting hotel rond 8 uur, maar onderweg kwam ik dezelfde winkelstraat tegen die ik die ochtend had bewandeld. Er waren allemaal mensen die in de straat aan het dansen waren, ze volgden dansles van een persoon die voordeed op de muziek. Het was erg grappig om te zien en het waren wel voornamelijk ouderen die dansten. Ook werd er skeeleren geleerd aan kleine kinderen en verderop was er een grote dansende groep die zich langzaam maar zeker over het plein voortbewoog.

Ik heb trouwens de tekst pas in de ochtend van 1 september uitgeschreven omdat ik best wel kapot was gisteravond. Ik ben benieuwd naar jullie reacties!

Groetjes uit Wuhan,
Ans