16-07-2011: Reis naar Anapa

Vandaag is het zover, de reis naar het warme zuiden. Het was een drukke week en we hadden nog meer tijd nodig om nog meer hier te doen, maar we hebben ook wel genoeg van de drukke stad. Eerst gedag gezegd tegen tante Luba en daarna met de grote koffers en overvolle tassen de metro in. Weer een enorme sleeptocht met de baggage de trappen op en af, nee Moskou is in de meeste metro's niet koffer/reiziger vriendelijk. 
Tot mijn verbazing waren er wel veel aardige Moskou'ers die een handje wilden helpen met het sjouwen van de koffer.
Eenmaal aangekomen bij de metrohalte die het dichtstbij het vliegveld was (Domodedovo station) moesten we een bus nemen die nog 40 minuten erover deed om werkelijk bij het vliegveld te komen.
Toen we daar aankwamen moesten we al bij de ingang van het internationale vliegveld door een scancontrole. Dat veroorzaakte een hele opstopping maar is wel logisch na de bomaanslag daar vorig jaar.
Het vliegveld was erg mooi met dure winkels en caféetjes bij de gate. We vlogen met de Russische vliegtuigmaatschappij S7 naar Anapa. 
Alles was goed geregeld totdat we steeds vertraging hadden en steeds ons moesten verplaatsen naar een andere gate. 
We hebben uiteindelijk 4 uur vertraging opgelopen :(
Toen we opstegen was het doei Moskou en "doei civilisatie" :P
Eenmaal aangekomen op vliegveld Anapa zag ik dat ik in een totaal  andere wereld was. De aankomsthal was gewoon in de buitenlucht omringd door hekken. Je had het gevoel alsof je opgesloten werd. Daarna moesten we wachten op onze baggage die we vervolgens zelf uit de karretjes moesten halen! De baggage werd gecontroleerd door twee booskijkende mannen die bij de uitgang stonden en je code op de vliegticket controleerden op de code die op je koffer staat. Zo kon er gelukkig niet gestolen worden.
Laura en ik werden opgejaald door haar Armeense vriend Araik, een aardige jongeman die erg fan is van auto's, vooral van zijn Mercedes. Hij weet veel van auto's maar is daardoor ook erg zelfverzekerd op de weg en rijdt gerust met 100 km over een onverharde weg met gaten en hobbels. Maar ik heb dus het vliegveld nog niet van binnen gezien... Dat zal ik wel op de terugweg zien.
Het was een redelijk lange rit naar Natugaivskaya. Ik zag redelijk veel kraampjes langs de weg met groente-en fruitverkopers, elektriciteitskabels en gasbuizen boven de grond en bushokjes in de middle of nowhere van steen (vandalisme- en weerbestendig dus). Natugaivskaya is erg dorps, er zijn maar twee hoofdwegen en de rest is ongeasfalteerd. Er is een klein centrum dat bestaat uit ongeveer 10 winkels en een markt. Tatjana woont vrijwel in het centrum. Volgens Laura is het een groot dorp, een van de grootste in omstreken.
Tatjana heeft een groot huis en een grote tuin waar ze zelf wat groente en fruit verbouwt. Ook is ze bezig met een sauna in de tuin te verbouwen. Tatjana heeft een grote lobbes van een hond die geen vlieg kwaad doet, echt een lieve hond. Ze is zo opgevoed dat ze alleen buiten in de tuin en in de overdekte keuken Dat half binnen is (Tatjana heeft vreemdgenoeg twee keukens) komt.
Verder zijn Tatjana's dochter en haar kleintje Misha er.

Als avondeten kregen we soep en gevulde paprika met daarin rijst, gehakt en groente. Altijd eten de Russen er brood bij een gerecht.

Groetjes,

Ans