Yukatta kleding dag

15-07-2010

Vandaag behandelden we de vervoegingen van werkwoorden op school. Het was wel even wennen met al die vervoegingen :/ maar de docenten hadden het ons op een leuke manier laten leren. Tanaka-sensei had een liedje bedacht voor de uitzonderingen (ik voelde me weer als op de middelbare school met een liedje voor de Franse bijvoeglijk naamwoorden) en Fukuda-sensei ging een rollenspel spelen. Ze kan echt grappig lesgeven.

Ik had wat foto’s gemaakt van de les en de klas vandaag. We zijn maar slechts met z’n vieren (inclusief docente) en in de pauze hadden de meiden een paar doodles op het bord getekend. Vervolgens ging de docente zelf ook een doodle tekenen die bestond uit hiragana tekens. Het was best grappig en natuurlijk moest ik daar wel foto’s van maken ;).

Ook heb ik twee ronde zoete lekkernijen geprobeerd. Het zijn twee bruine plakkerige bolletjes met witte rijst inhoud. Het is best lekker en als ik me niet vergis met het vertalen van de hiragana is de naam ervan ohagi.

In de pauze komen alle studenten bij elkaar in de hal (en gaan sommigen naar de Family markt om wat lekkers te kopen). We hebben als groep besloten om morgen naar de bios te gaan en daarna gezellig te gaan uit eten. Daarna gaan we misschien nog het nachtleven van Kanazawa een bezoekje brengen.

We waren uit om 13:00 en we moesten verzamelen bij Eurocentres om 13:55. Oliver en ik dachten nog even snel ergens te gaan eten en hebben uiteindelijk besloten bij de German bakery wat te gaan eten. Al het brood zag er erg lekker uit, ze hadden zelfs iets dat leek op appelflap! Ik had een soort worstenbroodje gegeten (zie foto) met een kippenvleugeltje en een pakje vruchtensap. Hier zijn de sappakjes voorzien van een uitschuifbaar rietje, dat is best wel grappig.

Toen we gingen zitten (het is een bakkerij met zitplaatsen aan de andere kant van de winkel) wilde ik nog even wat foto’s maken van de broden en toen zag ik net een oude man de bakkerij inlopen. Hij liep krom, net als heel veel ouderen hier. Ik vroeg aan hem of ik hem kon helpen (nou ja hij begreep het in ieder geval dat ik wilde helpen xD) en hij gaf me zijn bord. Vervolgens begon hij allemaal dingen te zeggen en ik had werkelijk geen idee welk brood hij bedoelde. Ik begon maar gewoon in makkelijk Japans te vragen: dit brood? Of dat brood? En hij wees maar gewoon en gaf met zijn vingers aan hoeveel hij wilde. Uiteindelijk was het goed (denk ik) en ging hij richting de kassa. Ik ging maar weer verder eten. Hij kwam een tafel verder zitten en ik zei nog eet smakelijk, maar de communicatie ging nogal moeizaam. Ik denk dat hij nogal een beetje verlegen was met een Belg tegenover mij xD. Dat hebben Japanners heel vaak, als je in je eentje op ze afkomt en wat vraagt zijn ze heel verrast en openlijk. Maar als je met meerdere bent zullen ze vrijwel nooit op je afkomen en je het liefst mijden.

We moesten rennen want de yukatta verkleedpartij was ergens in het centrum van Kanazawa. Het was in een internationale salon. Deze ruimte wordt gebruikt door de overheid om internationale activiteiten daar te houden. Het is echt een supermooi theehuis met een geweldig mooie tuin. We hebben superveel foto’s gemaakt van de meiden (en ook jongens) in yukatta kleding.

Ik had een lichtblauwe yukatta aan met een roze obi. Eerst dacht ik dat het afschuwelijk zou worden, maar iedereen vond dat het goed bij mij paste. De vrijwilligers hielpen ons in de yukatta’s. De vrouw die mij hielp was kort en sjorde erg hard aan de kleding, ze trok alles erg goed strak aan, maar het resultaat mocht er zeker zijn! De vrijwilligers zeiden erg vaak kawaii vandaag xD. Japanse vrouwen trekken yukatta’s aan voor verkoeling, maar ik had nu juist meer kleding aan naar mijn gevoel en voelde me niet echt “afgekoeld”. Het is ook vrij lastig om er snel mee te lopen, je kan namelijk er slechts kleine stapjes mee doen.

Trouwens er werd door een vrijwilliger gezegd dat ik op een Japanse actrice lijk (in de yukatta kleding denk ik), misschien word ik daarom voor een Japanse aangezien?

Toen we terugkeerden naar het Rifare gebouw wilde iedereen wat anders gaan doen, sommigen gingen naar de Forus om kleding te kopen, anderen gingen naar Korinbo om nog wat games te spelen en anderen gingen naar huis. De Forus en Korinbo had ik allebei al gezien dus ik dacht eigenlijk naar huis te gaan, totdat ik een weg zag vanaf Kanazawa station die helemaal ergens anders naartoe leidde. Het ging compleet de andere richting op en de grote straat zag er interessant uit, dus ik besloot maar in de wilde weg er maar overheen te fietsen. Zolang ik op dezelfde straat zou blijven fietsen, zou ik niet de weg kwijtraken xD. Het was een lange weg en ik reed ook over een brug. Ik ben er wel blij om dat ik het heb gedaan, anders had ik deze kant van Kanazawa nog nooit gezien. Ik heb veel interessante dingen gezien, zoals een kleine shinto shrine/tempel die midden in een wijk stond en een mediawinkel waar ik allemaal nieuwe dingen ontdekte xD. Ze zijn hier inmiddels al bij pokemon de film deel 12 (en er is nu weer eentje in de bios, elk jaar komt er een nieuwe uit volgens mijn gastmoeder) en ze verkopen nog steeds dragonball z en gt dvd’s.

Ook zag ik een gameguide van de game dirge of cerberus voor slechts 300 yen, dus als iemand nog interesse heeft… :p

Verder zag ik een Toyota autobedrijf, maar de naam Toyota stond er niet in het groot op maar “Toyopet”. Ik ben er nog steeds een beetje verrast van. Ook zag ik natuurlijk een Honda shop en heb ik daar een foto van genomen ;)

Ik fietste uiteindelijk weer terug en ik zag ineens de jongens die naar Korinbo zijn gegaan. Ze vertelden me dat dit de westzijde van Kanazawa is. Nou ik vond het wel leuk om te doen en het is zeker voor herhaling vatbaar :)

Ik was ongeveer net na 7 uur thuis. Het viel me onderweg op dat er vrijwel geen dieren op straat te zien zijn. Geen katten of duiven en honden zijn er zelden maar dan zijn ze ook goed aangelijnd. Heel soms zie je een musje voorbij springen en wegvliegen maar dat is het dan ook.

Vandaag heb ik als avondeten gefrituurde kleine kippenboutjes met rijst, misosoep (natuurlijk) en taugé met wat andere groenten (leek verdacht veel op tjap tjoy).

Ineens viel me vandaag op tijdens het douchen dat mijn gastgezin vooral gebruik maakt van schuifdeuren in plaats van klapdeuren. Ik weet niet of dat komt door de omgeving waarin ze leven, dat schuifdeuren (en ramen) handiger zijn. In dit huis lijken ze wel in ieder geval minder ruimte in beslag te nemen.

Hiromi-san werkt bij Hitachi. Dat is een bekend Japans elektronica bedrijf. Het huis van de familie Mizukami bestaat grotendeels uit de elektronica van Hitachi (in ieder geval de keuken, de televisie en de projector en waarschijnlijk ook apparatuur dat je niet zo snel ziet). Ik vind het wel stoer dat hij werkt bij een elektronica bedrijf en volgens mij is zijn werk ook erg belangrijk voor het gezin, maar ik vind het wel erg dat hij soms tot erg laat moet doorwerken en ik hoorde dat hij zelfs dan nog geen avondeten op zijn werk krijgt! In Nederland moet je werkgever dat toch geven? Zoals nu, het is 11 uur en hij is nog niet terug, de moeder heeft zijn eten bewaard en de tafel staat nog voor hem gedekt. Ik vind dit een schande dat hij moet doorwerken tot 11 uur en dan nog geen avondeten krijgt. Moeder en dochter wachten totdat hij thuis is, terwijl het meisje allang in bed had moeten liggen… Ach ja ik weet nu al dat ik hier in Japan nooit voor dat bedrijf zou gaan werken :P

Oh ja zaterdag ga ik eerst naar een geisha performance. Het moet een mooie voorstelling worden met Japanse vrouwen in traditionele yukatta kleding die op taiko’s spelen (zie http://en.wikipedia.org/wiki/Taiko) . Vervolgens ga ik met de trein naar Nara en kom ik maandagavond terug. Maandag is hier namelijk een nationale feestdag dus heb ik geen school.